İnsan

Koşuyorum...!
Zamanın bir bir üstüne basa basa
Gün geçtikçe nefes alışlarım daha bir aceleci
Güneş her gün elime doğsun istiyorum,
Kim nerede ,nerde kaldı umrumda değil
Kim olduğumu da unuttum,
Kimsede ismimi söylemez zaten.

Unutulmuş bir fıtratın bekcisiyim aslında
Benliğimin yoldaşıdır bencinliğim
Kulaklarım ağır işitse de ' amanı '
Yol gösterenim 'Çıkar ' olmuştur daima,

Bilgiye açım, öğrenmeyi severim
İki yüzlüdür okuduklarım
Bana uygunsa söylenenler,
Ben onu bilir ben ona uyarım,

Mutluluklarım kiminin mutsuzluğu ile yükselir
Göz yaşları ulaşmaz kaybolan vicdanıma
Hesabımı iyi yapar heb ben karlı çıkarım
Zararı sevmez çünkü duygularım ,

.........................................................................
İNSAN denilse de bazen adıma,
Kişilik uyuşmaz olmuş insanlıkla...!