İnsanlık Namına

Filistin,dünyanın gözü önünde,öldürülüyor.Yok etmeye, izini dahi bırakmamaya, yemin etmiş, kana susamış, dünyayla semirmiş, insan bedeninde,insanlıktan bîhaber varlıklar tarafından. , Öldürünce müslümanları, bitecek zannediyorlar İslam'ı ! Bu ölümün, dirilişin muştusu olduğundan habersizce. İslam'ı yanlış dillerden duyanlar, gerçeğini iman dolu, ölümden korkmayan, çocuklardan işitince,kalpleri yumuşadı.Teslimiyet içinde,
"Allah'tan başka güç ve kudret sahibi yoktur" diye bombaların seslerini susturan, sahabe tabiatlı kahramanları görünce, çakma kahramanlarını bir kenara attılar. Irkı önemli değildi, dini farklıydı belki ama insan olabilmek ayırt etmeden üzülebilmekti, her can için. Tolstoy'un da dediği gibi
" Acı duyabiliyorsan,canlısın. Başkalarının acısını duyabiliyorsan, insansın. " Sahi sağır mı oldu kulaklar? Yoksa ırkçı söylemler mi susturuyor vicdanımızın sesini?

Bir de bencillik var, insanlığın canına kasteden.
Benim canım, benim rahatım, benim ırkım, benim dinim. Peki bizim insanlığımız nerede?
Küçük ülkenin(!) yaptığı tam da bu" Ben, benim rahatım, benim ırkım, benim dinim. Benden başkası üstün olamaz. Ölse canım acımaz. Öldürsem bir damla yaş akıtmam. Hatta mutluluktan kahkalara doyamam. Korkarım evet! Ama neyden? Rahatım bozulur, dünyalığım azalır. Canım çok kıymetlidir benim. Yoksa nasıl yaşarım! Köle olmalı tüm dünya, eğilmeli karşımda. Öyle de zaten, evine kadar sızdım, vazgeçilmezlerin oldum. Bağımlısın bana! Ne kadar kan akıtsam da."

Ne kadar rahatsız edici değil mi? Aslında olan bitenler çok da farklı değil. Şöyle bir hayal edelim; Annenizi öldüren birisinin dükkanında (kahveleri çok lezzetli ama!) kardeşiniz çalışıyor. Ne yapardınız? Kardeşinize "bu adam annemizi öldürdü. Sırada biz de varız. Nasıl oluyor da hala burda çalışırsın!? " diye uyarı yapmaz mısınız? O da size"ne yapayım ekmek parası,aklını kullan,cahil,annem beni ilgilendirmiyor,ben kendi parama bakarım, hem tadı güzel" dese, siz " Öyle mi,tamam o zaman sen haklısın.Yoksa nasıl geçineceksin!? Sen kendi rahatına bak. " deseniz ya da der misiniz? Dememeliyiz! İnsanlığımızı tozlu raflardan alma vakti geldi artık.
"Elin Araplarından Başka derdimiz yok sanki!" diyenler; insanlığımızın ırklara takıldığı yerde, evet, en büyük derdimiz bu! İnsanlık! İnsafsızlık! Bu insanların yerinde hayvanlar olsaydı veya ağaçlar bombalansaydı, ne yapardı Dünya !? Neden değişiyor acıma duygusu, neden eşit değil her can? Bu katliama, sırf müslüman Arap olduğu için susanların, ağzından düşürmediği insan hakları özgürlüklerini, bir kahveye, bir hamburgere satmaları ne kadar insanca bir hareket? Benim bir kahvemle ne değişir ki demek yerine " Ben bu katliama nasıl dur derim, elimden ne gelir, diye sormak inanın tarihe adımızı nasıl yazıdıracağımızı belirleyecek. Çoçuk,kadın,yaşlı,hayvan,canlı,cansız demeden işgal ettikleri ülkeyi mezara dönüştürenlerin yanında mı yoksa karşısında mı?! Yaşadıklarımızdan ders almazsak, bize dokunmayan yılanı beslersek ,kendi ellerimizle kendi katilimiz oluruz. Hem madden hem manen, bir ölüm olur bu.
Tekamül edemeyen tarih,tekerrür eder. Tekrar etmemesi için,ders almalı, en iyi neyi yapabiliyorsak, onu yapmalıyız.Elimizden hiçbir şey gelmese dahi kalbimizle zülme destek vermemeliyiz. En azından bunu yapalım. İNSANLIK NAMINA...
Ayşe Saliha Güler