İrem Mızrak

Benim için arkadaşlar 2'ye ayrılır.İrem ve diğerleri.Çünkü İrem benim tam anlamıyla öz kardeşim. Tanışalı 2 sene olucak.Bu 2 seneyi biz o kadar dolu dolu yaşadık ki.O kadar güzel anılarımız var ki.Gören herkes bizi kıskanır.Yaptığım,gördüğüm,söyleiğim herşey ama herşey İrem'le güzelleşti hayatımda. Bazen diyorum ki kendime "İrem olmasaydı ben ne yapardım?".Çünkü gerçekten beni her konuda hayata döndüren her konuda yanımda olan tek kişi o.Bizim kardeşliğimiz,dostluğumuz asla "sözde" olmadı.Hep birbirimizi çok sevdik,hep sadık kaldık.Küstük.Ama her seferinde 2mizden biri geri döndü.Çünkü biz asla ayrılmayız.O derece bağlıyız birbirimize.Ne olursa olsun ben İrem'i asla kaybetmem.O da beni kaybetmez.Tanıştığımız gün hala aklımda.Zaten nasıl unutabilirim ki? Cahit Zarifoğlu'nda geçirdiğim değerli günlerin tek sebebidir İrem.Sıra arkadaşım,sırdaşım.Beraber ağlarız,beraber güleriz.Bu hep böyledir ve değişmez.Kimse de değiştiremez.Ne benim İrem'e olan sevgim azalır.Ne de onun bana olan sevgisi azalır.Gittikçe artar bağımız.Şimdi benim "Meleğim" uyuyor.Yarın okulu var.Ona bu yazıyı gönderdiğimde ne kadar duygulanıcağını tahmin edebiliyorum.Herkesin bilmesini isterim ki.İrem vazgeçemediğim öz kardeşim.Hayatımda olan en değerli insan.Seni çok seviyorum İrem Mızrak,iyi ki hayatımdasın. Özüm.