İSTİKBALİN ERLERİ...

İSTİKBAL; ÜÇ KURUŞ MENFAAT İÇİN KİMSEYE YALTAKLANMAYANLARINDIR. ONLAR KİMSEDEN MEDET UMMAZLAR. EKMEĞİNİ YALAKALIK İLE KAZANMAZLAR. SELAM VERMEDEN ÖNCE HESAP KİTAP YAPMAZLAR. DOĞRU OLANA “DOĞRU” DERKEN KÜKREDİKLERİ GİBİ YANLIŞA “YANLIŞ” DERKEN AR ETMEZLER. ZENGİNLİK UTANÇ, FAKİRLİK ONLARIN İFTİHAR KAYNAĞIDIR.MÜCADELE EDERKEN KİM VAR DİYE SAĞA SOLA BAKMADAN ASLAN GİBİ ATILIRLAR. ALLAH’TAN BAŞKA PERVALARI YOKTUR, SADECE BİR KALP KIRDIKLARINDA KORKUYU GÖRÜRLER. LAKİN BİR KARINCAYI BİLE İNCİTMEZLER. KİTABIN ORTASINDAN KONUŞURLAR. ÜZÜLDÜKLERİNDE BİLİRLER Kİ BURASI CEHENNEM DEĞİLDİR, ASLA ÜMİTSİZLİĞE DÜŞMEZLER. MÜJDELENDİKLERİNDE İSE DÜNYAYA CENNET MUAMELESİ YAPACAK KADAR KAHKAHAYA BOĞULMAZLAR. BİR SİNEDEN BİR ACIYI ÇEKİP ALMAK VE SON KALAN BİLE OLSA LOKMAYI PAYLAŞMAK ONLARIN İBADETİDİR. ONLARIN KALPLERİ ZİHİNLERİNİN EMRİNE GÖRE ATMAZ, ZİHİNLERİ KALBİN IŞIĞINDA YOL BULUR. ASLA “BEN” DEMEZLER, “BİZ” DERLER. ECEL BİLE GELSE EĞİLİP BÜKÜLMEZLER. MERTÇE YAŞAMAK GÖREV VE ÖLÜM İSE ONLAR İÇİN VUSLATTIR. DAMARDAKİ SON DAMLA KAN AKANA KADAR MÜCADELEYİ BIRAKMAZLAR. SABIR ONLARIN IŞIĞIDIR…