Kabusuma Uyanıyorum

Gecemin son demi senin o karanlık gözlerin olsaydı,
Sabahın ilk ışıkları o güzel tebessümün,
İçime çektiğim ilk koku kokun olsaydı keşke..
Gece öğle sıkı sarsaydın ki beni kokun kokum olsaydı.
Yine bunları düşünüp yastıga koydum başımı,
uyuya kalmısım seni hayal ederken,
Sabah gözlerimi biraz araladıgımda yine her zaman ki hüzün sardı içimi.
Biliyor musun?
Içtigin son su bardağı hâlâ komidinin üzerinde duruyor.
Ne içinde kalan suyu boşalttım ne senin koyduğun yerden oynattım.
Bazen elim uzanıyor aslında bardağa,
Ama..
Ama sonra...
Senden bana kalan son dokunuş olduğu aklıma geliyor ve
kıyamıyorum elimi uzatmaya...
Sen aslında beni bırakıp giderken
benide almışsın yanına.
Farkında degilsin belki ama
Ben sen gittiğimden beri
aynı sabaha kalkıyorum
365 gün boyunca
3 haziran çarşamba sabahına kabusuma UYANIYORUMM..