KAHROLUŞUN HİSLERİ

Kalbinin; bir çocuğun annesini çekiştirmesi gibi attığını biliyorum Deniz,
Biraz heyecanlı ve biraz da ürkek.
Sana neden 'Deniz' dediğimi sormuştun ya hani bana?
Ben sana 'Deniz' demiyorum ki Sevgili,
Ben senin o gözlerine Deniz diyorum, unuttun mu?
Beni ilk gördüğün zamanı hatırlıyorsundur, belki.
Kafanı göğsüme çarpmıştın ya hani?
İşte o zaman korku, bedenimdeki tüm hücrelerin katili oldu.
İçten içe tedirginleştim; acaba dedim, kalbimin ritmini duymuş mudur?
Gözlerin...
Ah o gözlerin Deniz,
Kendimi kaybettiğim zaman, senin gözlerinin mavisinde bulduğum gözlerin.
İzın ver bana Sevgili, çünkü izin ver ki o gözleri sevebileyim.
Elimde olsa izin vermezdim, dudaklarından çıkan nefesin gökyüzüne karışmasına.
Ve yine elimde olsa Deniz, asla izin vermezdim bu gözlerine benden başkasının bakmasına.
Bazen o üstüne sıktığın parfümden çok kıskanıyorum seni.
Başkası kokunu bilmezdi, bilemezdi.
Bazen... O parfümü bile kıskanıyorum Deniz,
Çünkü o koku senin tenine işliyordu.
Sonra bir keşke çıkıyor dudaklarımdan,
Keşke o kokunun yerinde olsaydım da, ben de senin tenine işleyebilseydim.
Kim bilir?
Belki o zaman daha yakın olurdum sana...

©️ GÜLSÜM ADIGÜZEL

İnstagram: @missivamiy
Wattpad: @missivamiy
Takip et ve hikâyelerden haberdar olma fırsatını yakala!