Kalabalıkların İçinde

Yanımda insanlar var,
sesler var,
kahkahalar, konuşmalar…
Ama içimde,
kimsenin dokunamadığı bir sessizlik var.

Bazen bir odada oturuyorum,
bir sürü insan, bir sürü hikâye…
Ama ben,
kendime bile ulaşamıyorum.
Sanki burada değilim,
sanki bir gölge gibi,
sadece izliyorum.

İnsanlar gülüyor, anlatıyor,
ben de gülüyorum, dinliyorum…
Ama bir yanım hep eksik,
bir yanım hep suskun.

Yalnızlık bazen,
kimseyi bulamamak değil,
kendini bile kaybetmektir.
Ve bazen en çok,
kalabalıkların içinde yalnız kalırsın.