İnsan bazen,
en kalabalık yerde bile
yapayalnız hisseder.
Sesler birbirine karışır,
kahkahalar yükselir,
ama sen hiçbirine ait değilsindir.
Gözlerin bir noktaya dalar,
yanındaki konuşur,
ama sen duymazsın.
Düşüncelerin,
seni senden uzaklara götürür,
kimsenin bilmediği bir yere.
Bazen,
bir odada tek başına oturmak
kalabalık içinde kaybolmaktan daha kolaydır.
Çünkü en azından bilirsin,
orada gerçekten yalnızsındır.
Ve belki de,
yalnızlık,
kimsenin yokluğu değil,
kimsenin seni gerçekten
görememesidir.