KALBİMİN IŞIĞI
Günlerden öyle bir gündü.
Seni gördüm karşımda.
Hiç aklıma gelmemişti, o günün takvim yaprakları aşkımızın başlangıç tarihi olacağı.
Karşıma çıktığın o gün kalbim yerinden çıkacaktı
Gözlerin gözlerime değdiği anda
Binlerce cümle kurdu gözlerin bana
Kalbim sıkıştıkça sıkıştı
Yüreğimdeki aşk kelebekleri kanat çırpıyor özgürce uçmak istiyorlardı gökyüzüne
Birden ter bastı avuçlarımı
Karanlıktaki yüreğime bir iz düşümü olup ışık saldın Aydınlanan kalbimin ışığı oluverdin bir anda
Sen; Aşk mısın yalan mısın ?
Sevda mısın düş müsün?
Hayal misin gerçek misin ?
Anlayamadım ben yoksa gördüğüm tatlı bir rüya mısın?
Kurduğum boş bir hülya mısın?
Sen kalbimin atışı
Şarkıları alev alev yakıyorsun
Sen mısraları dile getiriyorsun
Kalbimden şiir olup dökülüyorsun.
Seni her özlediğimde kapatıyorum gözlerimi
Ellerin ellerimde
Başım omzunda
Nefesin nefesimde
Yüreğim yüreğinde
Hasrete meydan okuyorum
Sen ruhuma dört mevsim çiçek açtırıyorsun
Aşkın tüm renklerini kalbime resmediyor sun
Sevdayı yorgan misali üstüme sıcacık örtüyorsun
Hangi diyardan çıkıp geldin ki
Sen kalbimin ışığı oluyorsun
Sen geldiğin gün gönül evime
Kalbimin odalarının ışıklarını tek tek yaktın
Yüreğimdeki yerine mekan tuttun tutalı
Büyüttükçe büyüttüm her gün seni
Her gün baktıkça gözlerine yeniden aşık oluyorum sana
Kalbimin zirvesine mıhlıyorum
Kimse sökemesin alamasın diye
Sen geldin gönül şehrime kalbimin sönmeyen ışığı oldun