KALP CEBİ

İki tel saç kalmıştı yastığın üzerinde,
Adam aldı, kokladı
Ve bir kağıt parçası çıkardı sağ cebinden
Bir kaç dize şiir yazıyordu kağıtta.
Bir kadının saçına yazılan dizelerdi onlar.
Adam kağıdın arasına koydu saçları,
Kağıdı kalp cebine koydu bu kez.
Gözlerini ayıramadığı saçlar kalbinin üzerindeydi artık.
Özleyince açıyor, kokluyor ve koyuyordu ait olduğu yere.
Yine açtı, kokladı
Ve bir rüzgar esti,
Aldı götürdü kağıdı ve saçları.
Adam koştu, koştu koştu...
Ama kalp cebi boş döndü eve.
Kadının canı acımasın diye tekrar bir saç isteyemeyecek kadar,
Sevmişti adam.
Bir öpücük kondurdu kadının göz kapaklarına,
Ve o saçın yastığa kendiliğinden düşmesini bekledi.