KANDIRMA BENİ ANNE

Bir dünya kurmuştun bana
Sevgi saygıyla dopdolu
İçinde bahar çiçekleri cennet kokuyordu
Kuşlar ötüyordu
Bana anlattığın gibi değilmiş dünya
Kandırma beni anne

Senin anlattığın dünyadan çok farklı burası
Sevgi yok saygı ölmüş
Bahar çiçekleri kurumuş
Cennet değil acı kokuyor burası
Kandırma beni anne

Umutsuz bakıyor insanların gözleri
Birbirlerininin canını yakıyor zehir gibi sözleri
Nefret kin dolmuş özleri
Nasıl bir dünya bu
Kandırma beni anne

Herkes kendini düşünür olmuş
Kalplere isyan mekan tutmuş
Menfat herşeyin üstüne çıkmış
Para için kardeş kardeşi kırmış
Bana anlattığın temiz dünya yok olmuş
Kandırma beni anne

Sevgi yağmuru dinmiş gönüllerde
Selam bile kalmamış komşuluklarda
Ben çok ürküyorum bu dünyada
Kendimi hissediyorum uçurumda
Düşmekten Korkuyorum hayat yolunda
Sen böyle anlatmamıştın
Kandırma beni anne

Keşke hayatı anlattığın masal gerçek olsaydı
Büyümeseydim hayatı hep öyle bilseydim
İnsanlara güvenim sonsuz olsaydı
Anlattığın gibi insanlar hep melekler gibi olsaydı
Büyüdükçe öğrendim anne hayatın gerçeklerini
Acı dolu yıllarını
Yeter kandırma ne olur beni anne