Küçük Prense karahinbadan bir not...
Günler günleri kovalıyalı bu denli dökülmemisti içimden dânelerim.
Tomurcuklarım esâsen serpilmek ya da varmak istemiyorlar.
Beni, geceleri aydan bir ışıkla izlediğini biliyorum.
Benim yanımda olduğunu,
Her zaman andığını,
Avuç içlerinin beni unuttuğun zaman kaşımdığını biliyorum.
Küçük Prens!
Hani bir tek güller gülerdi ardında.
Ona bakan bir tek sendin hani.
Bana bakmaktan vaz mı geçtin?
Ben ise bir karahindiba.
Dökülmeye doyamayan,
Ellerle hırpalanan bir tânecik çiçek.
Sana şu dörtlükle son verdim güle meftûn olan kahraman...
Anlamsızca bakan gözlerin,
Lale devrinden bir enkaz.
Elemekle geçmez şafaklar.
Yapayalnız bir seher var.