Karanlığın Ardında

Bir karanlık var içimde,
öyle derin ki,
her gün biraz daha büyüyor.
Bazen,
gözlerimi kapadığımda,
sanki tüm dünya kayboluyor.

Korkuyorum,
bazen ışıklar sönse de,
karanlıkta kaybolan ben değilim,
kendimi kaybediyorum.
Bir adım atıyorum,
ama bir adım daha geri çekiliyorum.
Çünkü,
karanlıkla yüzleşmek,
içindeki en korkutucu yanları görmek,
cesaret ister.

Ama belki de,
karanlıkla yüzleşmek,
bizi biz yapan şeydir.
Her korku,
her kayıp,
her kaybolan an,
bizi bir adım daha büyütür.

Ve bir gün,
karanlık aydınlığa dönüşür.
Her adım,
bir ışık olur içimizde.
Ve belki de,
gerçek cesaret,
karanlığın içinde
ışığı bulabilmektir.