Karanlığın İçinden

Bir rakun kadar zeki olmak,
Avam insan kadar budun olmak gibidir.
Düşüncelerimiz...
Neden başkalarını ilgilendirir?
Yine biz, içrek felsefeye ulaşmak için,
Duygu ve düşünce ağlarını üzerimizden atmışken,
Miskin esaretimizi ortadan kaldırmışken...
Hayatın içinden,
Toplum denilen işkenceden kan dolu zihinlerimizi harap ederek ayrılmışken...
Kadeh diyorlar, oysa bir bardaktan farksızdır o. Bizi onlarla mı darp edecekler? Etsinler...
İçine kan doldurdukları o kadehlerle zihnimizi meşgul edecekler. Etsinler...
Bir ölüyü meşgul edebilirler mi? Denesinler...
Gözlerimizi kör edecekler gerçeklere, zannederler.
Yine yarın olur mezar taşlarımıza bakarken gökyüzünde...
Sakince karanlığın meskeninde halisüne etsinler şafağını
Uyandıklarında, biz orada olmayacağız.