Korkmuyorum artık kendimden,korkmuyorum karanlıktan.Ben kötü birisiyim belki ama artık buna alıştım.Ben kendi karanlığıma alıştım.Başka yolum yoktu ki karanlığı sevmekten.Herkesin korktuğu karanlık bendim.Kaçtığı,ağladığı,başkasının kollarına sarılma sebebi bendim.Bende kendime sarıldım.Daha çok yormamın anlamı yok kendimi.Ben buyum,değişemem.İnsanlar değişmez.Karanlıktan kaçmaya çalıştıkça daha çok hapsolduğumda anladım benim aydınlığım buydu.Herkesin güneşi benim gecemdi.Bazan karanlığa alışmak gerek.Belki de her yerde arayıp bulamadığımız huzurun rengi siyahtır.Bazen karanlığa alışmak aydınlığa kavuşmaktan daha kolaydır.Ben kabullendim,hiçbir zaman değişemem.Hayat beni bu girdaba çoktan sürüklemişti.İçinde dönüp durmaktan başka çarem yok