Bazen karanlık,
içindeki ışığı daha parlak gösterir.
Bir yudum suskunluk,
gürültüsünden çok daha derin olur.
Ve insan, en çok karanlıkta bulur kendini.
İçinde bir savaş var,
biri hayata tutunmak ister,
diğeri ise tüm zincirlerini kırıp gitmek.
Bir parça huzur beklerken,
bir parça fırtına çağırır içinden.
Ama bil ki,
hayat ne tamamen karanlık,
ne de tamamen aydınlıktır.
Bazen gece en parlak yıldızları taşır,
bazen de sabah,
en hüzünlü rengi içinde saklar.
İnsan,
karanlıkla ışığın arasındaki o ince çizgide
gerçekten kendini bulur.
Ve her düşüş,
yeniden kalkmak için bir fırsattır.