Bazen,
kalbinin derinliklerinde kaybolur,
her şeyin zor olduğu,
her adımın sancılı olduğu anlar gelir.
İçindeki fırtına,
gökyüzünü karartır,
ve sen,
belki de bu karanlıkta kaybolursun.
Ama unutma,
en karanlık geceyi yaşadığında,
işte o zaman,
gözlerinin gördüğü ışığı fark edersin.
İçindeki umut,
o karanlıkta bir yıldız gibi parlar,
ve sen,
ne kadar kaybolmuş olsan da,
o ışığa yönelirsin.
Çünkü,
bazen en büyük gücün,
kaybolduğun o karanlık anlarda bulduğun
umut ışığındadır.
Ve kalbin,
her zaman doğru yolu gösterir,
çünkü o,
en karanlık yolda bile
sana ışık tutacak kadar güçlüdür.
Ve bir gün,
o ışık seni sarar,
ve karanlık zamanlar geride kalır.
İçindeki ışığı,
sadece kaybolduğunda keşfeder insan,
ama ona yöneldiğinde,
gerçek yolculuk başlar.