...
Önümde uzun bir yol var yürümem gereken. Bu güne dek gittiğim her bir yolun kanlı nasırı var ayaklarımda. Yürüyorum bu yolu da ardımda kanlı izler bırakarak. Hâlâ çocukluğundaki o tatlı uyku var gözlerimde, hiç tam uyumadım ben ya korkarak uyandım ya ürkerek. Hiç bir zaman aydınlık bir sabaha uyanmadım ben. Hep güneşten önce uyanırdım bu yüzden görülmemiş düşlerim var benim... Yine henüz güneşin aydınlatmadığı bir sabaha uyandım kuytu bir köşede sessizce kaybulmuş hayallerime ağladım... Birazdan güneş doğar dağılır düşlerim. Hayal de kuramam çünkü ben bile artık hayallerime ters düşmüşüm... Yalnızca ümüdüm kaldı avuçlarımda. Azad ettim hayallerimi, düşlerimi, tatlı tatlı gülüşlerimi. Bir ümüdüm kaldı korkuyorum onu da azad etmekten bu yüzdendir her gün bedel ödüyorum göz yaşlarımla...!