KARMAN ÇORMAN

Bir çaresi var mı? Bazen nefesim bile ağır geliyor bedenime, öyle kir tutmuşum ki yağmur damlaları bile iğreniyor bana dokununca, çocuksu masum olan ruhum, kayıp bir çocuk gibi firarda. Öyle bir ağlasam, öyle bir ağlasam ki ben benden ayrılsam.
Annem cennetim, yaşam bir döngü halinde cehennemim, merak etmeyin biraz sonra gülerim. Mevsim değilim ki gebe olayım zamana, bugün dökülür yaprağım, yarın çiçek açarım. Bir yanım yaşam kokar mis gibi, bir yanım öpücük atar ölüme. Önüme yem diye atılan her şey zehrim, bana günah diye yutturulan her şey ise belki de şifamdır. Kim bilir dengesizliktir asıl denge ve kaosun kendisidir asıl olan düzen.