Hayat bazen,
bir fırtınadan farksızdır.
Düşersin,
yıkılırsın,
her şey seni sarar,
ve bir an,
ne yapacağını bilemezsin.
Karmaşa,
zihninde dans eder,
ve sen,
kaybolmuş bir yolcunun çaresizliğini hissedersin.
Ama unutma,
fırtınanın sonrasında
her zaman bir sessizlik gelir.
Ve o sessizlik,
gerçek huzurun kapısını aralar.
İçindeki karışıklığı,
dışındaki dünyadan değil,
kendi iç yolculuğundan bulursun.
Ve belki de,
en büyük gücün,
sabırla beklemek ve
her kaosun içinde
bir düzen aramaktır.
Zaman geçer,
her şey yerli yerine oturur,
ve karmaşanın ardında
sadece senin gerçeğin kalır.
Çünkü huzur,
her zaman en derin kaosun içindedir,
sadece onu görmek için
gözlerini kapatman gerekebilir.