Karton Bardak

Eski bir bakan konuşma yapması için bir konferansa davet edilmişti.

Elindeki karton bardakla kürsüye çıktı ve konuşmaya başladı. Ama aklının konferansta olmadığı her halinden belliydi. Bir iki cümle söyledikten sonra durdu, kahvesinden bir yudum aldı ve bardağı yukarı doğru kaldırarak gözlerini bardaktan ayırmadı. Bir nefes alarak anlatmaya başladı :

- Ne düşündüğümü biliyor musunuz? Bu salonda geçen sene de konuşmuştum. Tek bir fark vardı ve o farkta o zaman hala bakandım. Buraya gelirken business class bileti alınmıştı, hava alanında beni bir limuzinle birlikte eskort arabalar bekliyorlardı. Beni ilk önce otele götürmüşlerdi. Otel müdürü dahil bir sürü kişi beni otelin kapısında karşılamışlardı ve kral dairesine çıkarmıştı. Ertesi sabah beni lobide bekleyen bir heyet vardı. Yine aynı limuzinle bu salona gelmiştim ve içeri girerken özel bir kapıdan geçerek içeri girmiştim. Çok şık bir bekleme odasında konferansın başlamasını bekliyordum ve beklerken bana porselen bardakla kahve ikram etmişlerdi. Sonra da en önde bana ayrılan yerime geçmiştim.

Bakan derin bir nefes aldı, seyircilere tebessümle bir süre baktı ve devam etti:
- Bu yıl karşınızda bir bakan olarak durmuyorum.

Aniden durdu, herkes şaşkınca bakıyordu ve devam etti:
- Dün buraya gelirken kendi ödediğim uçak bileti ile geldim. Havaalanında kimse karşılamaya gelmedi. Otele bir taksi tutarak gittim. Odaya tek başıma çıktım. Bu sabahta buraya gelirken yine aynı şekilde taksiye binerek geldim. Buraya girerken güvenlikten geçtim, hüviyetimi alarak listede olduğumu kesinleştirmeden içeri alınmadım. Salona girdiğimde boş bulabildiğim bir yere oturdum. Canım kahve istemişti ve görevliye sordum. Oda bana dışarıda kahve makinesi olduğu söyledi. Çıktım ve bu görmüş olduğunuz kağıt bardağa kahveyi kendim doldurdum.

Seyirci gülmeye başlamıştı, daha sonra konuşmasına ekledi:
- Tahminlerime göre geçen seneki kahve bana sunulmamıştı. Makamıma sunulmuştu. Benim asıl bardağım bu.

Bu esnada gülerek alkışlayan seyirciye kahve bardağını kaldırarak gösterdi. Alkışların bitmesiyle de:
- Vereceğim en iyi ders işte bu. Bütün o hizmetler, övgüler, avantajlar hepsi rütbeniz, makamınız içindir. Şahsınıza ait değil. Bir gün göreviniz bittiğinde makamınızdan çıkınca porselen bardağınızı halefinize verirler. Esas layık olduğunuz, işte bu karton bardaktır.