Kaybetme mührü basıldıysa yazgıma...

Sonsuz hayaller kucağından atılır dünyaya insan. Kimisi ilk andan itibaren sahipsizdir, kimisi kademe kademe kaybeder sahiplerini,sahipliğini. Kimisi kaybetmez, kaybedilir. Kayıplar her zaman ağır olmuştur atan her kalp için. Pencere önü umutlar, uçurmaya bağlı hayaller, yastık altı düşler hiç bitmez biz aciz insanlar dünyasında. Yine hayallerim kaygan zeminde, umutlarım rüzgarın oyuncağı. Son bir çıkış yolu o da yorgunluğumun kollarında ölmek üzere. Şimdi bütün kırgınlıklarım avuçlarımda yürüyoruz kayıplarımın kayıp ettiklerimin şehrinde. Kayıp etmekten, kaybedilmekten yoruldum artık sadece kaybolmak istiyorum kazası olmayan acı gerçeklerimde.