KAYBETMEMİŞİM

Ben geldim yine..Sanki uzaklardan gelmiş gibiyim,soluk soluğa kalmışım.Aşamadığım mesafeler var içimde birbirine çok yakın.Yıkamadığım duvarlar var tahtadan.Yaşayamadığım bi hayat var ölmek için can attığım..Kimdim ben?Nasıl biriydim?Hatırlayamıyorum.Birşeyler kopup gidiyo içimden dur diyemiyorum.Ben ben olmaktan uzaklaşıyorum.Kendime yabancı şimdi ki ben.Gitgide daha çok siyaha bulanıyor ruhum,izin veriyorum.Çünkü ben eski beni unuttum.Her saniye unutmaya da devem ediyorum.Yapamıyorum ikisiyle.Biri yaşamak için çırpınırken diğeri ölmek için gün sayıyor.Ve ben yaşamak istemenin ne olduğunu da unuttum.Nefes almak demeyin sakın,aldığı her nefeste ölen birine.Yazmak istediğim binlerce cümle var ama yazamıyorum.Beni yaşatan hayallerimdi ama ben gerçekleştiremiyorum.Onlarda yaşamak istiyor fakat ben tam tersine ölüyorum.Onları yaşatmak demek beni yaşatmak demek ama ben yaşamak istemiyorum.Mahvolmuş gibiyim..Sanki yıkılan enkazın içinden yara bere içinde çıkmışım ama artık yarabantları iyileştirmiyor beni.Ben sağ kalmışım ama ruhum çoktan ölmüş gibi.Ölülerde yaşayabiliyormuş.Ben ruhum yok sanıyordum fakat benim kalbim yokmuş.Kalbimi yok sayınca her şey kolay olur sanmıştım ama olmuyormuş işte.İnsanı yaşatan şey kalbi değil ruhuymuş.Kalp durunca değil ruh gidince kaybediyormuş insan.Kaybetmemişim..Sevinmem mi gerek,mutlu mu olmalıyım?Ama sorun şu ki ben mutlu olmayı çoktan unuttum