Bazı şeyler sessizce kaybolur,
ardında hiçbir iz bırakmadan.
Bir dostun sesi,
bir sevdanın kokusu,
ya da çocukken inandığın mucizeler...
Bir sabah uyanırsın,
ve fark edersin ki
içindeki bazı duygular
çoktan unutulmuş.
Kimse bilmez,
kimse fark etmez,
ama sen,
bir şeylerin eksildiğini hissedersin.
İşte o zaman,
insan en çok kendini kaybeder.
Bir zamanlar sana ait olan
her şey,
şimdi yabancı gelir.
Ve sen,
kendi gölgene bile
uzaktan bakarsın.
Ama belki de,
kaybolan her şey,
bize yeni bir yol çizer.
Bazı boşluklar,
bizi tamamlamak için vardır.
Ve belki de,
kaybolduğunu sandığın şeyler,
aslında seninle birlikte
büyüyordur.