Kaybolmuşluğumun ötesindeyim.

Kaybolmuşluğumun ötesindeyim yine bu gece. Ağlamalarıma gülüş süsü veriyorum. Kollarında uyuduğum gecem biraz soğuk davranıyor sanki kırılmış ve kaymış yıldızlarla hayallerime. Yalnızlığımın yüreğine sağlık bir başka yalnız ve sessiz bu gece. Seni anlattım ya yalnızlığına biraz kızardı yüzü o da farkında acımasızlığının. Aldım gözlerimi var göcüyle beni saran yalnızlığımdan sen saydığım yıldızıma baktık. Her zamanki gibi yine hayallerimle başbaşayız. Gökle gözgöze geliyoruz sonra. Birlikte ağlamaklı oluyoruz, bazen o ağlar önce, bazen ben ama hep ben oluyorum çok sonradan susan. Sonra yine gözyaşları arasında kayboluyorum. Bir gün daha yokluğunda bulmuyayayım diye kendimi, asıyorum teker teker her boynu bükük hayalimi. Artık yokluğun sarmasın beni nolur...

Bəyaz şairin isimsiz şiiri