Kayboluş

Bazı acılar,
adını bile anmadığın bir şehir gibi,
içinde büyür, sessizce.
Kimse bilmez,
kimse fark etmez,
ama senin içinde yankılanır durmadan.

Ne zaman gülsen,
bir gölge düşer yüzüne.
Ne zaman konuşsan,
sözcüklerin yarım kalır.
Çünkü bazı yaralar,
dilde değil, yürekte kanar.

Bazen aynaya bakarsın,
ama gördüğün sen değilsindir.
Gözlerinde bir yorgunluk,
sırtında taş gibi çöken bir zaman…

Ve bir gün,
adını unutur gibi unutursun kendini.
Kaybolursun…
Sokakların arasında değil,
insanların içinde.