Bir gün uyandım,
ve aynadaki yansıma tanıdık gelmedi.
Gözlerimin içinde bir yabancı,
söyleyemediklerimle büyümüş,
sessizliğimle şekillenmiş.
Kendimi nerede unuttum,
hangi yolun kıyısında bıraktım?
Hangi cümlede eksildim,
hangi vedada yok oldum?
Adım hâlâ aynı ama,
ben kimdim, unuttum.
Zaman akıp giderken,
bir şeyleri geride bırakıyoruz hep.
Bazen birini,
bazen kendimizi.
Ve farkına varmadan,
bize ait olmayan hayatlara
alışıyoruz.
Ama belki de,
kaybolmak kötü bir şey değildir.
Belki de insan,
ancak kendini unuttuğunda,
yeniden bulabilir.