KAYBOLUŞ

Desemki vakitlerden 1 Nisan,
Şaka yapmaya gelir misin?
Desemki ömür sen,
Sıyrılır mısın kalbindeki parmaklıklardan?

Desemki bugün hayaller vuslat,
Süzülür müsün engebeli tutsaktan?
Desemki günlerden ben,
Hisseder misin seni sen yapan her şeyinden?

Umût eder misin?
Yoksa unutur da çekip gider misin?
Kalbimdeki umûda yeşerir misin?
Nisanın getirdiği bahâr!
Sen de solup gider misin?

Ben bugün kışım.
Kış içinde bahârım.
Bahar ardında bir serçe kalbim var.
Küçük çırpınışlardan mutlu olan hayallerim var.

Ben bugün güneşim.
Saklı bulutlar ardında açan ışığım.
X ışınlı bir çemberim.
Çember içinde saklı bedenim,
Bedenimden ötürü ben ölen bir kefenim.

Bugün benim günüm.
Bugün varım, saatler ardı yokum.
Bugün varım, günlerim yoksun.
Bugün varım, sessizliğim sessiz durun!

Bugün günlerden sendeyim.
Senin için sâdece beklemekteyim.
Bugün biraz asabiyim.
Nefret kusmam...
Kin beslemem...
En önemlisi de ben asla vazgeçmem.

Öyle güzel hayallerim var ki umutla beslediğim.
Öyle güzel hayallerim var ki bahçeler içine ektiğim.
Umûduma sevmeyi öğreten kelebekler var.
Yaşlı hozanların arasından sıyrılan temiz sevdâlar var.

Ben bugün yolcuyum.
Yolcular içinde bir eşyâyım.
Kim bilir, kimin kaldığı gönül etinden bir yarayım.
Sâdece susuyorum.
Susmam edebimdendir,
Sessizliğime saklıyım.

Kavgalar içine karışmam.
Tartışmak istemem gönülleri harâp eden zâlimlerle.
Ben bugün umûdum.
Umût içinde bir suyum.
Derin derin uyuyan prenses huyum.

Nankörlüğe göz yumdum bugün.
Günler ardı saklandım ilk bugün.
Sonsuz hayalleredir umûdum,
Ve ben her gece unuturum...