Zaman zaman acıların içinde kayboluyoruz ve acıya alışıyoruz. Peki şimdi ne oluyor bize? Mazoşizt bir kimliğe mi bürünüyoruz; her şeye ağlayıp üzülenler takımı olarak. Sanırım varettiğimiz acılar bizi acımasız yapmaya başlıyor ve en sonunda kendi sonumuzu hazırlıyoruz. Aradan geçen zaman sadece yaşanmamışlıklarla dolu olarak geride kalıyor bize . Ve biz bu yaşanmamışlıklarla dolu zamanın arasında mazoşizt kişiliğimizle başbaşa kalıyoruz."