KAYIP

gidip gelmenin dalgalarında kaybolmuş bir küçük kız düşün şimdi.
düzen için verdiği çabaların hepsi boşa gitmiş.
sessiz olmaya adadığı düzeninde şimdi gürültülü müzikler dinleyip odasında ağlıyor.
ne yazık.
hayatın fikirleri, önce bedenimizi, sonra da ruhumuzu ele geçiriyor.
çok yazık.
canlar yanıyor, varlıklar ölüyor, sonumuz geliyor.
herkes kendi halinde, göz ardı edilen düşünceler arasında kaybolmuş gidiyorlar.
yardım eli bekliyorlardır belki.
o küçük kız gibi şimdi.
ne yapsak nafile değil. hiçbir şey için geç değil.
ben bunu içimdeki çocuğa inandıramadım fakat belki diğer seslerim beni duyup bana bir el uzatır.
kaybolmaya gidiyorum şimdi.
kendimi bulduktan sonra boşluğa düştüğüm hatıralarımı ardımda bıraktıktan sonra.
kaybolmaya gidiyorum.