Kayıp Sesler

Bir zamanlar,
yanımda yürüyen ayak sesleri vardı,
şimdi sadece yankılar kaldı.
Bir zamanlar,
adımı fısıldayan sesler vardı,
şimdi rüzgârın içinde kayboldu.

Kimler geldi, kimler geçti…
Bir söz verildi, tutulmadı.
Bir el uzandı, bırakıldı.
Bir gülüş vardı, hatırlanmadı.

Bazen düşünüyorum,
insan en çok neyi kaybedince eksilir?
Sevdiği birini mi,
yoksa sevildiğini mi?

Günler geçiyor,
zaman, boş odalara sinmiş bir koku gibi,
yavaşça çekiliyor ruhumdan.
Ve ben,
adım unutulmadan önce,
birinin hatırasında kalmayı diliyorum.