Kayıp Zamanın Gölgesi

Bir ömür geçer,
yavaşça tükettiğimiz zamanla birlikte.
Kırık bir duvarın köşesinde,
bıraktığımız gölgeler sarar her köşeyi.
Her adım, bir iz bırakır,
ama kimse bakmaz geriye.

Zamanın kokusu,
gözlerimizin köşesine sızar,
yavaşça kaybolur,
ne bir hatıra, ne bir iz kalır.
Ve biz,
her nefeste bir parçamızdan vazgeçeriz.

İçimize çektiğimiz her soluk,
bir kaybolan günün arkasından,
geri dönmeyecek bir zamanın peşinden.
Ama hala peşinden koşarız,
belki bir gün geri gelir diye.

Yalnızca aradıkça uzaklaşan,
bir yol daha bırakır ardımızda.