Kendime adil olmak.

Ölümü ve öleceğimizi hatırlamak için illa ki bir yakınımızı kaybetmek veya hasta iken bir doktorun söylemesi gerekliliğidir insanoğlunun nankörlüğü. Oysa sadece doğduğumuz andan itibaren değil, ana rahmine düştüğümüz andan itibaren vardır bu gerçek ve herkes bilir bunu, hayatın en bilinen gerçeğidir. Bu gerçeği unutan insanlara yaratanın bir hatırlatma yapması nimettir, böylesine bir şey dahi nimet sınıfında bulunuyorken isyan niye aklı başa almak dururken. Üstelik isyan sadece anladığımız şekilde değil, yaşanan durumun, olayın, hatta anın getirisi olan hırs ile bir çok şeye meydan okumak. Bu bir çok şey, araç kullanırken hız yapmaktan tutunda size mendil satmak isteyen birisinin ısrarı veya bir arkadaşınızın zamansız aramasına vereceğiniz tepki ve dahası... Evet, nankörüz ve öylesine derinlemesine bir nankörlük ki bu farkında bile olamıyoruz. Bu benim ilk yazım ve tam anlamı ile kendimi eleştiriyorum, lütfen eleştiriye açık olmasanız dahi kendinizi eleştirin ve geliştirin. Hürmetler...