Kendimizi Yaşatır

Hiçbir şey düşünmediğim zamanlara dek, sarhoşluk nedir bilmezdim aslında.
Bir an için hiçbir şey yokmuş,
dünya ile bütün olmuşum.
Düşündükçe önce utanır,
sonra zihnim tükenir, başım ağrır.
Derken kaybolurum insanlarda, insanlardan azar azar.

Bedenime sıkışmışım duyuramam sesimi
Bir sebeple yaşamakmış tuttuğum nefesimi
Savrulursa parça parça, unufak sözlerim
Kelimeler beni anlatmaz, ben denize seslenirim.
Dalgalarla uyandım, güneş batmaz artık ufukta
Yine de sessizliğin, en derin güruhunda
Ben varım, birkaç dostumun sureti de yoldaşım.
Kendileri meşgul olmakla birlikte,
Hep birlikte yalnızız...