Gece çöktü yine en eşsiz karanlığıyla.Yine aydınlandı gerçekler tozpembe yalanlara inat.Gökyüzünün inatlaşmasıydı bu karanlık.Güneş doğacaktı elbet ama doğan tek şey güneş değildi hiçbir zaman.Tozpembe yalanlarda doğacaktı güneşin ışığında.Ama gece olacaktı yine tüm gerçekliğiyle.İşte bu inatlaşmanın eseriydi karanlık.Tıpkı benim inatlaşmamda ki gibi.Ne çok benziyoruz gökyüzüne aslında ama farkında değiliz bunun.Onda bizden bir şeyler saklı.Bizim bulabileceğimiz.Ben buldum işte.Kendimi kaybetmenin ilk adımıydı kendimi bulmaya çalışmak.Eğer sizde bir yerlerde kaybettiyseniz kendinizi,üzülmeyin.Çünkü bu kendinizi bulmanın ilk adımı.Yerde gördüğünüz taşta,okuduğunuz bir kitabın satırlarında ve gözünüzün gördüğü her şeyde size ait saklanan şeyler var.Yarımsınız şu an,tamalanmak için bir parçanızı bulmanız lazım.Eğer gözleriniz görüyorsa hala kendinizi görüp bulabilmek için bir şansınız var.Bu bir saklambaç ve kendinizi sobelemeye çok az kaldı.