Bazen,
sessizlik çığlık gibidir.
Kimse duymaz,
ama sen içinden yankılanırsın.
Bir yol vardır önünde,
bilmediğin, tanımadığın.
Adım atsan,
kendine yaklaşır mısın,
yoksa daha mı uzaklaşırsın?
Aynalara baktığında,
gözlerinin içinde kayboluyorsan,
bir şeyleri unutmuşsun demektir.
Belki kendini,
belki de gerçekte kim olduğunu.
Ama unutma,
kayıp olmak bir son değildir.
Bazen, en derin karanlıklarda,
insan kendini yeniden bulur.
Çünkü insan,
bazen kaybolarak var olur,
bazen yıkılarak yeniden kurulur.
Ve bazen,
en çok kendini ararken,
kendine en yakın olur.