Bir gün,
sana ait olmayan maskeleri çıkardığında,
görmediğin bir yüzle karşılaşacaksın.
O yüz,
belki yıllardır gözlerindeki kirli camdan gizliydi,
belki de sana çok yabancıydı.
Ama o yüz,
gerçekten senin olman gereken yüzdü.
Bazen,
kendini bulmak için kaybolman gerekir,
bir kayboluş,
bir hıçkırık,
belki de bir yıkım…
Ama her kayboluşun sonunda,
kendi sesini duyarsın.
Ve o ses,
bütün dünya seni unuttuğunda,
sana yol gösteren tek ışık olur.
Hayat,
her adımında seni daha fazla tanır.
Her düşüş,
senin ne kadar güçlü olduğunu gösterir.
Ve bazen,
kendini bulmak,
bütün o kaybolan yılları,
gizli kalan duyguları
bir araya getirmektir.
Çünkü her insan,
kendi yolculuğunu yaparken,
kendi varlığını yeniden yaratır.
Ve en sonunda,
bulduğunda seni,
gerçek sen,
bütün yollar o noktaya çıkar.