KENDINI NERDE HISSEDERSEN
ORDASIN
Bir mektup

Şimdi sana nedenler bulup nedensiz gitmelerimden söz etmek yerine,
özlediğim ama sesimi duyuramadığım bir şiirden bahsetmek istiyorum.
Bazen denk geldiğimiz bir şarkı da olabilir bu
dinlemek isteyip istememeni anlarım
yalnız kalmanı da, geç uyumanı da.
Bu arada hayatımın geri kalanın da boş çerçevelerden ibaret olmadığının da üstünü çizmek istiyorum.
Böyle anlarda lütfen konuşalım.
Susarken nasıl acırsa insanın içi konuşurkende sızlayan birçok yer gösterebilirim sana içimde.
Kimi zaman okuduğun bir kitaptan alıntı da olabilir bu.
Yada herhangi bir sokaktan geçerken rast geldiğin herhangi bir isimle tokalaşmak ne kadar saçma ise,
o kadar saçmalamak istiyorum senin yanında.
Bu senin ne kadar anlayışlı olduğuna bağlı.
Ben ise senin tam tersine
Hayatın belli bir kuralı ve sınırları olmadığına inananlardanım.
Benim de diğer insanlar gibi kardelen çiçeğini neden çok sevdiğimi anlamanı bekliyorum.
Kendini nereye ait hissediyorsan oradasındır.
Neye inanırsan ona inan, neye aldanmak istersen yine ona aldanabirsin.
Hepsi başlıca bir seçim,
ve en doğal hakkın.
Ben sevme hakkımı kullanıyorum.
Bence bir diğer yarısı olmalı insanın
sarıldığımda kendinden kopan ve yürüyen bir cisim olmaktan çok
bir yerim olsun istiyorum yanında.
Bir mucize istemiyorum.
Bütün inançlarım aynı değerde olduğu bir yer istiyorum.
Mesela, bütün renkleri ve bütün gökyüzünü boyayacak kadar bir an ver bana.
Bir anımız olacak kadar güzel anımsamak istiyorum seni.
Dünden öncekiler, ve bu günden sonrakiler
unutacak kadar
an istiyorum,
Sadece bir an o kadar ...