Hayır sosyalleşmeliyiz,fazla ve daha fazla. Onlarca, yüzlerce arkadaş edinmeliyiz, anlatmalı ve daha çok anlatmalıyız. Asla ama asla bir başımıza kalmamalıyız. Çünkü yalnızlık tehlikeli, yalnızlık kemirir, günden güne tüketir seni. İnsan kendini dinlemeye başlayınca bir yerden sonra kendine anlatmaya da başlıyor biliyor musunuz. Ve bunun bir adım ötesi tırlatma zaten. Işte bu yüzden daha çok kalabalıklara karışmalıyız. Toksikte olsa ilişkiler kurmalıyız. Seviyormuş gibi görünmeli fakat asla sevmemeliyiz. Güven zaten kesinikle olmamalı. Ha bir de en iyisi benim savaşlarına girdikmi bizden iyisi yok. Hangi konuda mı daha iyiyiz? Canım ne fark eder,iyiyiz ışte. Ne karıştırıyorsunuz hangi konuda daha iyi olduğumuzu. Ne yaparsak yapalım ama asla kendimizle kalmayalım. Çünkü bizim bize ihtiyacımız yok ki, bizim sürekli bizi sevmeleri, onaylamalari için yalvaracağımız kalabalıklara ihtiyacımız var. Hani sosyal bir varlığız ya,heh ışte o yüzden varlığımız her türlü toplumsal tabuya ve aptalca da olsa her türlü eleştiriye armağandır. Bunun bilincinde olup, kendimizi,kendimizle kalmayacağımız şekilde yetiştirmeliyiz. Ona göre....