Keşke tanımasaydım dediğim çok insan var aslında. Ama sen onlardan farklısın. Çünkü güvenimi en çok zedeleyen sendin. İnancımı kıran, beni darmadağın eden kişiydin sen. Ben senden sonra kimseyi sevmemeye, kimseye inanmamaya karar verdim. Çünkü... Bi daha böyle kırılmayı kaldıramam. Bir kişinin daha güvenimi boşa çıkarmasına dayanamam.

Bunun için artık kimseyle arkadaş olmaya, tanışmaya çalışmıyorum. Çalışanları da engelliyorum. Sana teşekkür mü etsem yoksa beni bu hale getirdiğin için bağırıp çağırsam mı bilemiyorum. Artık daha huzurluyum. Kimsenin yaptığı yanlışları kolay kolay affetmiyorum. Eskiden beni kaybetmeye korkmayan insanlar artık üstüme titriyor. Çünkü kimseye tahammülümün kalmadığını herkes anladı. Gidene dur demeyeceğimi herkes biliyor. Bu çok güzel bir şey aslında ama eskisi gibi gülemiyorum artık ya da eskisi gibi etrafıma neşe saçamıyorum. Sen benden mutluluğumu, gülüşlerimi aldın. Ama hayatımdaki insanların gözündeki değerimi anlamamı sağladın. Ne söyleyeceğimi bilemiyorum aslında ama teşekkür ederim. Ama keşke tanışmasaydık. Keşke ben hayatı hala toz pembe bilseydim. Hiç değilse mutlu yaşadım, mutlu öldüm derdim...