Keşkelerim beni bu hale getiren

Keşkelerim beni bu hale getiren
Seni kayıp diyarlarda aramama sebep, geçmişim
Hatalarım, yüzümü eğdiren
Bakamayışım gözlerine bunlardan
Yalan söylemedim sana hiç
Geçmişimi anlatmadım yalnızca
Ne illet günler geçirdim bilemezsin
Ardından hep Keşke dedim.
Bendeydi hata,
Yaşandı sonuçta diyip sünger çekemedim
Pişmanlıklarımı ardım sıra peşimden sürükledim
Kaç kitap doldurur geçmişim oysa
Acı yüklü kaç satır(lar) barındırır arasında
Bilemem ama;
Keşke hiç Keşke demeseydim

Eğer ile Meğer evlenmiş, Keşke adında bir çocukları olmuş.
dönüp de keşke demememiz gerekir artık. Keşke diyeceksek zaten baştan yapmamız gerek...