Dinle beni ey kibir !
Sen ki, iblisi bile kibir
Nasıl baştan çıkardın,
Allah'a isyân ile.
Lânetlendi nihayet, o cüretkâr sözünden,
Ve Cennetten kovuldu, şeytan senin yüzünden..
İşte o günden beri, iblisle ortaklaşa;
Dünyayı kuşattınız, zulümle baştan başa.
Nifak tohumlarını, beyinlere ektiniz,
Ahlâkın iplerini, beraberce çektiniz.
Gör ki senin yüzünden, ne hâle geldi insan
Ne haysiyet, ne şeref, ne merhamet, ne vicdan
Duymaz oldu..
Hukukun, adâletin sesini
Sana secde ederken, kaybetti kıblesini.
Dinle beni ey kibir
Bütün büyük savaşlar
Senden gelen küçücük, bir kıvılcımla başlar.
Sen olmasaydın eğer, ne Stalin, ne Hitler,
Ne Firavun olurdu..
Ne bunca parazitler..
Ne bir fitne kalırdı, bu dünyada ne haset
Ne bu toplu mezarlar, ne yakılmış bir ceset.
Sönmezdi yeryüzünde, milyarlarca ocaklar,
Milyarlarca anada, boş kalmazdı kucaklar..
Ey kibir
Bilirsin ki aşağılık duygusu,
Gururla karışınca, olur en büyük pusu.
Bu kompleks insanları, sürüklerken zillete,
Tarihler mezar oldu, gör ki, nice millete.
Sen ki ne ebreheler.. ne kârunlar doğurdun,
Çağdaş emsallerini, aynı kapta yoğurdun.
Senden sebep nesiller, temelleri sökmede
Bencillik bombasıyla, evlilikler çökmede.
Dinle beni ey kibir
Bu savaşım sanadır,
Gâlibiyet her zaman, düşünenden yanadır
Bil ki tuzaklarına, tuzaklar kuracağım
Seni her an, her yerde,
Kur'ân'la vuracağım..
Senin yüzsüz suratına.