KİMSE KİMSEYİ BEGENMEZ

Ne kargalar gördüm ben ceviz dalında
Selefden geçinir ama meyve begenmez
Tadar cümlesini şişirir bomboş mideyi
Kırması zor diyerek kabuk begenmez
Bülbül belliki efkarlı güle içini boşaltır
Kanarya yanık öter bazen dertli ağlatır
Süslü kumru havada buluta takla belletir
Viraneye konmuş baykuş ötüş begenmez
Yavrusunu kaybetmiş ceylan başka meler
Ala geyik kırılan boynuzuna ah ile yanar
Aslan kükremesinden iniliyor ulu dağlar
Eşek tozda agnar ama mekan begenmez
Kurtünü lüks bişey sanıyor eşek sıpası
Herzaman atı kıskanırdı saten onun atası
Cümle maklukatı tiksindirir çakalın sesi
Yaslanır yüce dağa uluma begenmez
Edebiyatı konuşturur kelimelerde şair
Dökülür dilinden en coşkulu akan nehir
Emegin karşılığını bilenler var çok şukür
Bizim cahil körler gölgede şair begenmez
Su akarınındır belliki gözünden kaynar
Türlü çiçekden toplayıp bal yapar arılar
Dervişe rehberdir menzil gösterir yollar
Ayı oturur agaç dibine armut begenmez
Garip kafa yorar kaynatır kelimeleri
Densizler yapıştırır bir tarafa onca emegi
Belliki balon gibi şişiyor patlıyor yüregi
Yiğitlikden yoksullar garip begenmez