Kimse Yoksa Ne Yapar İnsan?

Kimse kalmazsa ne yapar insan? Her konuda eksiklik ve bir sahtelik var diyorum. Hayatın kuralı bu diyorlar. Bizler piyon gibi oynatılıyor muyuz yani? O sahtelikler bizim gerçek olarak düşünüp kabul etmemiz gerekenler oluyor o halde. Düşüncelerini ya da düşünce şeklini söyleme diyenler olmuştu bana. Ama söylemezsem yanlış anlaşılırım. Olsun, doğru anlaşılman gerekmiyor.. Benim gibi düşünen kimse yok. Halbuki sırf kimse olmadığı için sahtelikleri kabul edip herkes gibi olmam gerekiyordu. Olamadım bir türlü. Kabul edemiyorum bu saçma insanı arkaplanda tutan sistemi ve hayvan gibi sadece üreyen insanları. Her şey iyi olabilecekken neden kötü olana bu kadar tamah ediyor bu halk. Hadi zengin kör olmuş, fakir de hırsından mı kör oluyor? Paraya mı aç bu insanlar? Kimse gerçeği duymuyor. Anlatmak istesen lafın gelişi oluyor. Boş konuşmak oluyor bazen. Duyguları ifade ederken ya onu öldürüyorlar ya da ifade edemiyorlar. Bu konuda tavsiyem şu ki bir şey yoluyla ifade edin duygularınızı. Mesela ben oyun ile ifade ederim. Arkadaşlarım veya kuzenim vs. sevdiğim insanlar olduğunda şirinlik yapabilen bir karakter alır hem eğlenir hem de dostluğumu ifade ederim. Bu çok güzel bir şey benim için. Bu ve benzeri her yönden ifade edebilirsiniz. Yeter ki bir hobiniz olsun. Bu şiir olur, resim olur, oyun olur, müzik olur.. Yalnız olanlar da var biliyorum. Siz de kendiniz için yapın işte. Kendiniz için sevgi gösterin. Konuya döneyim yine, ahlâk ve erdem denildiğinde herkesin böyle sanki kendisi ahlaklı ve erdemliymiş gibi tavır alıp eleştirmesi bile yorucu geliyor. Bir kez olsun kendini yeterli görmemeli insan, hep daha fazla ahlâklı, daha erdemli, daha duygusal olgunluğa yakın olmayı hedeflemeli. Ben oldum değil ben olmak istiyorum demeli. Ama yok. Sorunları duyunca kaçan bir insana ne anlatabilirsin ki? Neyse, ben artık insanların sorunlarından bahsetmek istemiyorum. Artık çözüm odaklı fikirler sunacağım. Sorunları merak edenler zaten bana bir işaret versin yeter. Masaya dökebilirim. Önce kendimi, sonra da gençliği en iyi şekilde yetiştirmek için her şeyi yapmaya hazırım. Ama kendi bildiğim şekliyle. Yoksa kurallar belli, sözde ahlak ve sözde erdem öğretileri ne işe yarıyor 100 yılda gördük zaten. Şahsi yöntemler toplumsal algıyı yıkacak. Bundan eminim.