Kırık gülüş

Ah,öyle iste insanlar
Gülüşlerim bile kırgın bana,
Kendimi terk etmemden sonra.
Oysa bazen gitmek gerekir
Bir insandan, misafirlikten,belki bir şehirden
Hatta ve hatta kendinden.

Boynu bükülmüş gülüşler...
Gözyaşları ile senlendirin onları,
O zaman olgunlaşır ancak.
Mutsuzlukla süsleyin onları,
Güzel terkedislerin,
Tatlı gülümsemeleri için...