Kırık Hayaller Pansiyonu

Kırık Hayaller Pansiyonu

bir sevda penceresi açılır,
hasta bir çocuğun coğrafı kesişinde..
bir sonbahar gibi sinsice yaklaştın,
göz kapaklarımın arasına
dudaklardaki ayrılık kelimesi..
kırmızı bir gül örneği geçer bu sokaktan
yüzleri asıklar sıçrar kepenklere
cadde de bulunan küçük bir çakıl taşıyım!
sersem bir otogar,
penceremden görülen, kırık hayaller pansiyonu
ben o pansiyona yerleştim bu gece
karanlıklar uyuttu beni
ufak bir ay, parladı pencereme..
çılgın arzularla buluşmuş aşk kırıntıları
ceplerimizi yırtacak, korkunç çıtırtılar
yıldırım gibi gözlerle izleyecek,
bizi kırık hayaller pansiyonu
kırık hatıraların, parçalarıyla dillenirdi
alkol'e dadanmış sahte yüzler
şahlanıyor esmer bir gecelik,
doğrudan yüreğime batıyor.
pansiyon'a gel ordayım!
gölgem parlıyor, kepenklere yaslanan bir serseri edasıyla
rüyamın tümörü,
saçlarını okşardı
bir papatyadan döndüm,
hazan sabahından gelen aynı bedene sıkılan iki el kurşun gibi
parçaladı bedenimi,
özlem tırpanıyla gerginliğimi..
pansiyon'a gel ordayım!
geceden gelen soğuk ayaz
kırık bir gazeteci oluşturuyor,
hazan mektuplarını
kırık bir aşkın acıyla bağdaşan tanımını geçiyor haber bültenleri..
içerisi çok tehlikeli bir kalbi yarayabilir!
pansiyonun gündemi, kırık satırlar ve bir kaç anı..
pansiyonun merdiveni hüzün olur,
adresim kaybolur.. şehir nemli
tutuşuverdi aniden gizli ağrılar
yağmur kadın,
gözlerin çamurlu
gölgen yok artık
kendi gölgende yüzen bir veda busesi
yokluğunda kayboldu, yakapaça sevmeler
oluk oluk kayboldu tabiat
kesik bir avuçla taşıyorum, hatıraları..
gitsem, pansiyon küsecek
hatıralar kıştu geldi peşimden
dev bir hücre pansiyonun rutubetli odaları
tutuşuyor bir ömür,
pansiyonun korkuluklarında
kuvvetli dudaklardan işitiyorum..
her hatıranın, bir özlemi vardır..
pansiyonun alfabesinden geldi, senin sesin..

melih özyıldırım