Bir kalp,
kırıldığında
kimse duymaz.
Bir kırık var,
görünmeyen ama
derinlerde…
Zamanla,
o kırık genişler,
ve bir boşluk oluşur,
içinde kaybolan bir şeyin
geri gelmesini beklersin.
Belki de,
bazı kalpler,
hiç onarılmayacak kadar kırılmıştır.
Ve bu yaralar,
sadece bir hatıra gibi
bütün ömrünü taşır.
Bir zamanlar,
birlikte yürüdüğün yollar,
şimdi yalnızlıkla kesişir.
O eski gülüş,
şimdi sadece bir hatıra,
yavaşça silinirken,
sen yine bir arayışa düşersin.
Ve belki de,
bu boşlukla birlikte yaşamak,
gerçekten yaşamanın bir yoludur.
Çünkü kalbin peşinden gitmek,
bazen kırıklığın içinde
en büyük gücü bulmaktır.