Bir gün,
zamanın kırık saatlerinde kaybolacaksın.
Ne ileri ne geri,
hep aynı yerde atan bir kalp gibi.
Gözlerin uzaklara daldığında,
içinde bir boşluk hissedeceksin.
Adını koyamadığın,
ama seni yıllardır taşıyan bir boşluk.
Konuşsan,
kimse anlamayacak.
Sussan,
kendine bile yabancılaşacaksın.
Bir sokak arasında yankılanan adımların gibi,
varlığın da yankılanıp duracak,
ama kimse nereden geldiğini
ve nereye gittiğini bilmeyecek.
O yüzden,
eğer bir kelime söyleyeceksen,
şimdi söyle.
Birine sarılacaksan,
şimdi sarıl.
Çünkü gün gelecek,
zaman seni de unutacak.