Kırık Saatler

Zamanın içinden düştüm,
ellerimde soğuk,
gözlerimde yitip giden bir yol.
Saatler durmuş gibi,
ama kalbim hâlâ geç kalıyor sana.

Sesin, uzak bir deniz feneri,
ışığı erişemiyor karanlığıma.
Kaç geceyi eskittim adını anmadan,
kaç sabahı karşılıksız uyandım bilmiyorum.

Şimdi bir rüzgâr esse,
savursa içimde kalan ne varsa,
yeniden doğar mıyım?
Yoksa hep yarım mı kalırım?