Bazı yaralar görünmez,
dokunmadan bile acıtır.
Bazı geceler geçmez,
zaman, içindeki boşlukta
kaybolur gider.
Kendini kaç kez bıraktın rüzgâra?
Kaç kez geçmişin gölgesinde
ufalanan bir taş gibi
sessizce düştün?
Ama bak,
yeryüzü kırılan her şeyi
yeniden kabul ediyor.
Rüzgâr, dağılan yaprakları
bir araya getiriyor.
Ve deniz, en büyük fırtınalarda bile
kendi yolunu buluyor.
Sen de bulacaksın.
Çünkü hiçbir yara sonsuza kadar kanamaz,
hiçbir gece ebediyen sürmez.
Ve insan, en çok
kırıldığı yerden yeniden doğar.